شهید حاج محمدرضا اسماعیل زاده

بسم الله الرحمن الرحیم

و قاتلوهم حتی لا تکون فتنه و یکون الدین لله(بقره-193)

با کافران جهاد کنید تا فتنه و فساد از روی زمین برطرف شود و همه را آئین خدا باشد

 

هم­اکنون قلم در دست گرفتم و مشغول نوشتن هستم. به یاد دارم که چندین بار قلم را در دست گرفتم و بر روی ورق لغزاندم، وصیت­نامه خود را نوشتم و در انتظار شهادت هستم ولی تا کنون به این درجه دست نیافتم، هرچند بودند یاران .و دوستان و همسنگرانی که در کنار هم بودیم که بسوی شهادت شتافتند و به لقاء­الله پیوستند ولی من ماندم.

چون آنها سبکبالانی بودند که توشه لازم را جهت سفر طولانی جمع کرده و خود را مهیای پرواز نموده بودند و در حقیقت وابستگیهای خود را از دنیا که قفسی برایشان محسوب می­شد کندند و خود را سبک ساختند و به سوی ملکوت اعلی پرواز نمودند، اما چه کنم من سنگین بال بودم و ماندم و گناهانم مانع از پروازم به سوی معبود گردید. شاید هم خداوند از روی رحمت و بخشش خود فرصت دیگری به من داد تا بتوانم توشه لازم را جمع کرده و خود را سبکبال سازم و بتوانم خود را به قافله سبکبالان برسانم انشاء­الله.

ای امت عزیز ایثارگر، فداکاری­های شما آنقدر زیاد است که قادر به زبان آوردن آن نیستم و اجر آن آنقدر عظیم است که خدا بایستی بدهد. ای امت عزیز، انقلاب اسلامی ما با حضور شما در صحنه و پیروزی خالصانه و عاشقانه از ولایت فقیه روی پای خود خواهد ایستاد.

برادران عزیز، به فرمان امام خمینی(ره) که در حقیقت خلیفه­الله و نائب امام زمان(عج) بر روی زمین است لبیک گویید و به سوی جبهه­های نبرد، چه در خلیج فارس و چه در جنوب و غرب کشورمان حرکت کنید. برادران و خواهرانم، همچنان که مرگ به سوی من آمد خلاصه روزی خواهد رسید که نوبت یک­یک شما بشود، پس ای برادران و خواهرانم خود را مهیای مرگ کنید و حساب خود را قبل از آنکه به حسابتان برسند برسید و وابستگی خود را به دنیا کم کنید و تقوی الهی پیشه کنید که تنها راه سعادتمندی در دنیا و آخرت این است. مادرم، می­دانم که شنیدن خبر شهادتم شما را خوشحال می­کند و شما خدا را سپاس می­گویید زیرا که با شهادتم افتخار بزرگی نسیبم کردید. مادرم، راهی که من در آن قدم نهادم، راه امام حسین(ع) و یاران فداکار اوست، راهی است که خدا مرا به آن فرمان می­داد، راهی است که حسین زمان از من یاری می­خواست، مادرم راهی که من گام زدم راهی بود که خدا مرا برای آن خلق کرده بود و تو در دامان پاک خود مرا برای آن پرورش دادی و من با چشم باز و با افتخار بر آن قدم برداشتم و امیدوارم خداوند بزرگ هم اینقدر مرا که هرچند کوچک هستم برای اسلام قبول کند. مادر از شما تشکر می­کنم که بعد از فوت پدرم، هم جای پدر و هم جای مادر از من نگهداری نموده­ای، ولی چه کنم که این انقلاب نوپای اسلامی نیاز به نگهبانی داشت و من برای نگهبانی از انقلاب اسلامی به سوی جبهه­ها حرکت نمودم. مادر، امیدوارم که مرا ببخشید چون من فرزند خوبی برای شما نبودم و امیدوارم که از من راضی باشید انشاء­الله.

همسرم، امیدوارم که بعد از شهادتم فرزندان مرا خوب نگهداری کنید و به انقلاب اسلامی تحویل دهید و شما با حجاب خود و با مشتهای محکم خود بر دهان شرق و غرب بزنید. همسرم، امیدوارم که از من گنهکار راضی باشید چون در حق تو خوبی نکردم. همسرم، به پسرم بگو که بعد از شهادتم اسلحه مرا بگیرد و راه مرا ادامه دهد و به دخترم بگو بعد از شهادت من راه مرا با حجاب خود و با مشتهای محکم خود چه در سنگر مدرسه و چه در سنگر تربیت ادامه دهد انشاء­الله.

در آخر از محلی­های خود می­خواهم که ادامه­دهنده را شهیدان باشند و اسلحه به زمین افتاده آنها را بردارند و به جبهه بروند تا شر کفر را از سر مسلمانان بردارند و در آخر نسبت به شما بدی یا خلافی کرده­ام مرا ببخشید و در آخر از خانواده­ خود می­خواهم که اگر می­توانند برای من نماز و روزه قضا بگیرند انشاء­الله.

 

حاج محمدرضا اسماعیل­زاده

هفت­تپه     14/11/1364

تاریخ شهادت: 28/12/1366

محل شهادت: حلبچه